OOGSTTIJD

🌾 Tussen graan en gastvrijheid

Een prachtige zomerse dag. We kamperen ergens op het Franse platteland, op de grens van de departementen Aube en Yonne. Het is zo’n dag waarop de lucht trilt van de hitte, de temperatuur ruim boven de dertig graden ligt en de geur van zon en stro in de lucht hangt. De uitgestrekte goudgele graanvelden lokken ons om eropuit te trekken, ondanks de dampende warmte. Frankrijk op z’n mooist: eindeloze landwegen, cicaden die onophoudelijk zingen en dat gevoel van rust dat alleen het Franse platteland lijkt te kunnen geven.

Niet ver van onze camping zien we een boer bezig met de graanoogst. Grote stofwolken stijgen op achter zijn imposante maaimachine. Voor ons als beeldmakers een onweerstaanbaar schouwspel – stof, zon en beweging leveren altijd prachtige beelden op. Langs de kant van de weg zetten we onze camera’s klaar. De boer rijdt gestaag zijn rondjes, het graan valt, de zon schittert op het metaal, en het tafereel is bijna hypnotiserend in zijn eenvoud. Toch, na een tijdje lijken de beelden allemaal op elkaar. We besluiten verder te rijden.

Maar dan gebeurt er iets onverwachts. De boer zwaait enthousiast naar ons en maakt met zijn handen gebaren: of er misschien iemand mee wil rijden! Dat laten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen. Maarten klimt met een brede glimlach de cabine in, en even later filmt hij de oogst van binnenuit. Het geluid van de motor, het ritmische ronken van de maaibalk en het uitzicht over de glooiende velden – het levert niet alleen bijzondere beelden op, maar vooral een mooi moment van menselijk contact. Zo beleef je opnieuw die typische Franse gastvrijheid, spontaan en warm.

Even later stopt de boer voor zijn welverdiende lunchpauze – want ook in Frankrijk is het middageten heilig. Wij keren terug naar de camping, waar we meteen zien wat het maaien heeft achtergelaten: alles is bedekt met een dunne laag stof. De stoelen, de tafel, zelfs onze kopjes lijken een tintje lichter. Maar dat maakt ons niets uit. We hebben een mooie ontmoeting gehad, een onverwachte ervaring rijker, en een film die ons later weer even terugbrengt naar dat gouden veld.

Die middag dacht ik terug aan de boeken van Wil den Hollander – Boerin in Frankrijk, Land van zon en wijn, Mijn vallei in Frankrijk. Boeken vol liefde voor het Franse leven, voor het land en de mensen. Daar, tussen de wuivende halmen, voelde ik me even onderdeel van die wereld.

Binnenkort zal het graan weer rijpen, zal de zon weer branden op de velden, en zal de boer opnieuw maaien. Wat er ook gebeurt in de wereld – het graan zal groeien, en de boer zal maaien. Misschien kunnen wij er deze zomer weer bij zijn, misschien ook niet. Dat weten we niet.

Er zijn belangrijkere dingen nu. Het is een moeilijke tijd – het coronavirus houdt de wereld in zijn greep – maar er komt weer een dag waarop we kunnen reizen, lachen en opnieuw genieten van dat eenvoudige Franse leven.

Tot die tijd koesteren we de herinnering aan die ene dag, aan de zwaai van de boer, en aan het warme gevoel van vrijheid.

Lieve groet voor iedereen, en pas goed op jezelf.

A bientôt!

Yvonne